دانلود تحقیق نتایج یک تحقیق در رابطه با آسیب دیدگی کشتی‌گیران
| دسته بندی | تربیت بدنی |
| فرمت فایل | doc |
| حجم فایل | 83 کیلو بایت |
| تعداد صفحات فایل | 31 |
نتیجه‌ی یک تحقیق نشان داد، مهم ترین علت بروز آسیب دیدگی در میان کشتی گیران به ترتیب 62 درصد خستگی مفرط، 60 درصد آسیب های قبلی، 58 درصد شرایط روحی نامناسب و 56 درصد تمرین و تکنیک غلط و حرکات ورزشی است.
به گزارش ایسنا، در این تحقیق که از سوی علی اکبرنژاد گردآوری شده، آمده است: بررسی نتایج آسیب‌های ورزشی حاکی از آن است که در کل جراحت اندام با 100 درصد شیوع در مقام اول و پس از آن آسیب‌های زخم، ضرب دیدگی وکوفتگی، با 98 درصد شیوع درمقام دوم، آسیب‌های شکستگی 96 درصد سوم و آسیب های کشیدگی و پیچ خوردگی با 90 درصد شیوع درمقام چهارم قرار دارند.
هم‌چنین آسیب در رفتگی با 58 درصد، مینیسک 50 درصد، ترک خوردگی 48 درصد، پارگی عضلات با 26 درصد شیوع در رده‌های بعدی قرار دارند. ضمن این که آسیب دیسک با 20درصد پایین‌ترین درصد شیوع را به خود اختصاص داده است.
به علت درگیر شدن کلیه‌ی اندام‌ها در ورزش کشتی می توان گفت هیچ یک از اعضای بدن مصون از آسیب نخواهند بود و تنوع آسیب‌ها نیز زیاد است. به طوری که در آسیب‌های استخوانی، شکستگی گوش با 86 درصد، دندان با 65 درصد بیشترین و در ترک خوردگی نیز انگشتان دست و ترقوه با 10 درصد بیشترین شیوع را به خود اختصاص داده‌اند.
در آسیب‌های پوستی در جراحت، گردن، گوش و انگشتان دست به ترتیب با 98 درصد، 90 درصد، 42 درصد؛ در زخم حفره‌ی دهان، ابرو و گوش با 72 درصد، 68 درصد، 58 درصد؛ در آسیب‌های عضلانی، ضربدیدگی و کوفتگی انگشتان دست گردن و کمر به ترتیب 76 درصد، 62 درصد، 48؛ در کشیدگی عضلانی گردن و ران 48 درصد و در پارگی عضلانی ران با 8 درصد بیشترین شیوع را داشته‌اند.
در آسیب‌های مفصلی، درفتگی انگشتان دست با 36 درصد، آرنج 22 درصد ودر پیچ خوردگی نیز انگشتان دست و مچ پا با 68 درصد و 56 درصد؛ در زمینه زانو هم میزان 10 درصد افراد صرفا پیچ خوردگی داشته و50 درصد افراد دچار آسیب مینیسک شده‌اند که طبعاً همراه با پیچ خوردگی بوده است و در کل می‌توان مقدار آن را 60 درصد قلمداد کرد.
به طورکلی می توان گفت در اندام فوقانی، انگشتان دست بیشترین سهم در آسیب‌های را داشته که علت آن را می‌توان درگیری مستقیم انگشتان برای اجرای کلیه‌ی فنون دانست.
در سر و صورت، گوش بیشترین آسیب را داشته و دیگر عضوها نیز از درصد قابل توجهی برخوردار بوده اند که با تحقیقات دیگر نیز مطابقت دارد. دلیل آنها می تواند برخورد اعضای سر وصورت هنگام اجرای فنونی مثل زیرگیری، مقاومت در مقابل قوس های حریف وغیره باشد.
از نظر فیزیکی قرارگرفتن در قسمت جلوی بدن هنگام گاردگیری و مقابله با حریف است.
در تنه و ستون فقرات گردن و بعد از آن پشت و کمر بیشترین مقدار آسیب دیدگی را داشته که شاید علت آن فشاری باشد که در زمان اجرای فنون مختلف، به خصوص بلند شدند در مواقعی که خم حریف را به صورت شکسته یا زانو زده گرفته و در خیمه حریف گیر کرده باشد.
در اندام تحتانی زانو و پس از آن ران شایع‌ترین عضوهای آسیب دیده می باشد که می تواند علت آن محدود نبودن حرکت مفصل زانو و پیچ خوردن آن هنگام دفاع در مقابل زیرگیری های حریف و یا هنگام چرخش در زمان زیرگیری از حریف مقابل و یا در برخورد مستقیم آن با زمین می تواند باشد.
درزمینه علل بروز آسیب‌ها نیز باید گفت که 84 درصد آسیب‌ها در شرایط تمرین مرتب ومنظم رخ داده است که با نتیجه "احمد زاکانی" 33 درصد و 83 درصد هم‌خوانی داشته و می توان گفت در این سطح از ورزش باید به نقش دیگر عوامل در بروز آسیب‌ها توجه داشت.
در مورد میزان کاهش وزن تنها 32 د رصد از افراد در زمان بروز آسیب‌ها در حال کم کردن وزن و رژیم بوده‌اند.
آمادگی روانی و شرایط روحی مناسب را می توان یکی ازعوامل دانست که در بروز آسیب سهیم است، چرا که 58 درصد از افراد در شرایط روحی نامناسب آسیب دیده‌اند.
عدم حضور مربی نیز نمی تواند به عنوان یک عامل موثر قلمداد شود، چرا که 92 درصد آسیب‌ها در حضور مربی و تنها 8 درصد آسیب‌ها در غیاب مربی واقع شده‌اند.
در این‌باره باید متذکر شد که مربی در اکثر جلسات تمرین حضور دارد و کمتر روزی وجود دارد که مربی در محیط ورزش حضور نداشته باشد.