دسته بندی | علوم اجتماعی |
فرمت فایل | doc |
حجم فایل | 100 کیلو بایت |
تعداد صفحات فایل | 36 |
پیشگفتار
در حال حاضر مسأله بیکاری، به ویژه برای جوانان، از معضلات بسیار مهم کشور محسوب می شود و در تمامی برنامه ها و سیاستگذاریهای کشوری و منطقه ای از محورهای اساسی محسوب می گردد. ایجاد اشتغال، توسط دو بخش دولتی و خصوصی انجام میگیرد و در وضعیت کنونی کشور، با توجه به محدود بودن توانایی جذب آنان در مراکز دولتی، راهی جزء به کارگماری آنان در بخش خصوصی و خود اشتغال وجود ندارد. با توجه به اینکه عمده فعالیتهای بخش خصوصی کشور و ایجاد خود اشتغالی ها در کسب و کارهای کوچک و متوسط در قالب انواع صنوف تولیدی، خدمات فنی، خدماتی و توزیعی انجام می گیرند و همچنین امروزه این کسب و کارها به دلیل ویژگی های خاصی (چون انعطاف پذیری بیشتر، تربیت نیروی کار ماهر، صرفه جویی در مصرف سرمایه و سرمایه کمتر، امکان اشتغال افراد جوان، سالمندان، زنان، کارکنان پاره وقت و حتی افراد معلول، وابستگی ناچیز به محصولات خارجی و صرفه جویی در استفاده از ارزهای خارجی بر مشکلات روزافزون حاصل از بیکاری، سه توصیه اصلاح قوانین بازار کار، تشویق بخش خصوصی و اعمال مدیریت بهینه بر منابع نفتی را به کشورهای منطقه ما ارایه کرده اند که در آن به برنامه تشویق بخش خصوصی به فعالیت های کسب و کارهای کوچک و متوسط متمرکز شده اند.
به دلیل این که فعالیت های تولیدی و خدمات فنی صنوف از فعالیتهای زیربنایی و مولد کشور محسوب می شوند، بنابراین این مطالعه مسایل اشتغال زایی و ایجاد فرصت های شغلی را در صنوف تولیدی و خدمات فنی کشور مورد بررسی قرار می دهد. اشتغال زایی در صنوف تولیدی و خدمات فنی از دیدگاه خرد (واحدهای صنفی) و همچنین از دیدگاه کلان (بخش صنوف کشور) بررسی شده است. فصل اول شامل تعاریف بیکاری و انواع آن، فصل دوم وضعیت فعالیت و تحولات واحدهای صنفی کشور توأم با اشتغال آن ها از لحاظ توسعه، ایجاد و جایگاه آن ها در بازار کار کشور پرداخته شده است و در این فصل واحدهای صنفی با بیشترین توان اشتغال زایی توسط شاخصهای متنوعی مورد شناسائی قرار می گیرند. فصل سوم در سطح کلان عوامل مؤثر بر توسعه صنوف تولیدی و خدمات فنی و فرصت های شغلی آن ها، به تفکیک عوامل درونی و بیرونی مورد بررسی قرار می گیرند. فصل آخر در سطح خرد، هر کدام از واحدهای صنفی در صنوف تولیدی و خدمات فنی به صورت تحقیق میدانی، با استفاده از پرسشنامه جهت اولویت بندی مسایل و مشکلات و راه کارهای اشتغال زایی آنان مورد بررسی قرار گرفته اند.
انواع بیکاری
اشتغال نیروی انسانی مهمترین و اصلی ترین هدف برنامه ریزی در هر کشور است چون داشتن کار یک حق اولیه، قانونی و فطری است و بدون آن زندگی فردی و اجتماعی تأمین نمی شود، چه بیکاری نوعی بیماری و زمینه ساز بسیاری از نابسامانیها و مشکلات می باشد.
بیکاری بیشتر در شهرها رخ می نماید چون افراد بیکار به هر علت و در هر جا که باشند جهت کاریابی دیر یا زود راهی شهرها می شوند ما بنا به اهمیت مسأله اشتغال و مخاطرات گونه های مختلف بیکاری (جهت آماده شدن زمینة مباحث اصلی) فهرست وار به انواع بیکاری اشاره می نمائیم:
1- بیکاری آشکار
2- بیکاری پنهان
3- بیکاری فصلی
4- کم کاری
5- برکناری
6- نه کاری و ناکاری (مشاغل غیر رسمی)
1- بیکاری آشکار
گروهی از جمعیت فعال کشور که در 7 روز پیش از مراجعه مأمور سرشماری در جستجوی کار بوده اند و هیچگونه درآمدی ندارند بیکار آشکار شناخته می شوند.
جمعیت بیکار آشکار کشور در منابع مختلف آماری از حداقل یک میلیون و هشتصد هزار نفر تا 5/4 میلیون نفر ذکر گردیده. بین بیکاران آشکار از بی سواد گرفته تا افراد متخصص و فوق تخصص در ردههای سنی و جنسی مختلف مخصوصاً گروه جوانان فارغ التحصیل (پیوست یک) زنان شهری، مردان غیرماهر مهاجر به شهر ... وجود دارند.
2- بیکاری پنهان