دسته بندی | پرستاری |
فرمت فایل | doc |
حجم فایل | 222 کیلو بایت |
تعداد صفحات فایل | 31 |
*مقاله در مورد تعریف عملیات نجات*
فرد کمک کننده ضرورتاً نیاز به داشتن مدرک پزشکی و پرستاری نداشته و با آموختن اصول کمکهای اولیه میتواند به نجات جان مصدومین بپردازد. علاوه بر آن سایر نیازهای افراد آسیب دیده را برآورده کند.(به نقل از توفیقی نمین، فرشید 1382)
به کلیه اقدامت کمکی یا درمانی گویند که به مصدوم یا فردی که به طور ناگهانی بیمار ناتوان شده، ارائه میشود گویند.
حداکثر تلاش خود را انجام دهد:
کمکهای اولیه نیز مانند سایر دانسته های بشر، خالی از اشتباه نیست. حتی با وجود این که حداکثر تلاش خود را کرده اید و درمان مناسب را ارائه داده اید ممکن است وضعیت مصدوم آنگونه که انتظار دارید بهبود نیابد. بعضی از شرایط حتی با وجود ارائه بهترین خدمات پزشکی به طور غیر قابل اجتنابی مرگبار میباشد. شما حداکثر تلاش خود را بکنید وجدانتان آسوده باشد.(به نقل از حضرتی وجدانی 1383)
مصدوم باید در ابتدا احساس امنیت کرده به شما اطمینان کند. با رعایت نکات زیر میتوانید فضایی امن و مطمئن برای او فراهم آورید.
1-عکس العملهای خود را کنترل کنید و سعی کنید مشکل پیش آمده را به خوبی اداره نمائید.
2-آرامش خود را حفظ کنید و منطقی عمل نمائید.
3-قاطع در عین حال ملایم رفتار کنید.
4-با مصدوم درستانه برخورد کنید و با او با صراحت و هدفمند صحبت کنید.
اعتماد مصدوم را به خود جلب کنید:
در طول مدت معاینه و مداوای مصدوم با او صحبت کنید.
1-به مصدوم توضیح دهید که قصد دارید چه کاری انجام دهید.
2-سؤالات مصدوم را صادقانه جواب دهید تا ترس او کمتر شود چنانچه جواب سؤالی را نمیدانید به صراحت به او بگوئید.
3-با نزدیکترین خویشاوند مصدوم یا هر فرد دیگری که لازم است از موضوع با خبر شود تماس بگیرید.
4-هرگز مصدوم بدحال و شدیداً آسیب دیده و یا مصدوم در حال مرگ را تنها ترک نکنید. به خویشاوندان مصدوم اطلاع بدهید. (به نقل از همان منبع قبلی)
اطلاع دادن مرگ مصدوم به بستگانشان به عهده پلیس یا پزشک مسئول میباشد. با این حال گاه شما مجبورید که این کار را انجام دهید، در این شرایط اول از همه مطمئن شوید فردی که با او صحبت میکنید، همان فرد مورد نظر مصدوم است، پس با سادگی و با صداقت کامل حادثه را توضیح دهید و نباید موضوع را نامفهوم و یا اغراق آمیز بیان کنیم. و حتی اگر چیزی در نوع حادثه و شدت آن نداشتید صادقانه بگویید و اطلاعات غلط ندهید.
وجود اضطراب و هیجان در زمان انجام کمکهای اولیه و درمان مصدوم طبیعی است، استرس میتواند آرامش جسمیو روانی شما را تحت تأثیر قرار دهد. بعضی از افراد نسبت به استرس حساس تر هستند، شما به عنوان یک امدادگر برای حفظ سلامت خود و ارائه مفید خدمات بهتر است نحوة مقابله با اضطراب را بدانید.(به نقل از جلالی و حضرتی، 1383)
امدادرسانی همواره با استرسهای شدیدی برای امدادگران، مصدومین و اطرافیانش همراه است. دیدن صحنه های مرگ و جراحتهای شدید، یکی از خشن ترین صحنههایی است که یک امدادگر تجربه میکند و ممکن است تأثیرات زیادی در زوان و رفتارهای امدادگر و اطرافیانش بر جای گذارد، لذا در کنار هر گروه امداد و نجات حضور یک روانشناس ضروری است.
مشکلات احساسی، پس از یک حادثه میتواند حتی پس از بازگشت به زندگی روزمره نیز، شما را درگیر کند، این مشکلات بسته به تجربه شما و نوع حادثه فرق میکند. استرس در طولانی مدت میتواند خود را به اشکال مختلفی نشان دهد: مثل
1-لرزش دستها و دل پیچه
2-تعریق زیاد
3-یادآوری مکرر حادثه
4-کابوس و خوابهای آشفته
5-تمایل به گریستن
6-تنشهای روحی و تحریک پذیری
7-احساس تنهایی و انزوا
این علائم با گذشت زمان از بین میروند، ورزش و تمرینهای آرامش بخش مانند یوگا و مدیتیشن میتوانند به شما کمک کنند. در واقع انجام هر کاری که از آن لذت میبرید برای آرامش یافتن و رفع تنش راه مناسبی میباشد.
چنانچه شاهد یک خطر جدی باشید و یا اینکه یک خطر جدی زندگی شما را تهدید کند تا مدتها پس از حادثه ممکن است از عوارض ناشی از استرس رنج ببرید. مثلاُ ممکن است:
1-حادثه را مرتب برای خود مرور کنید.
2-از روبرو شدن با موقعیتها، افراد و مکانهایی که به نحوی با حادثه در ارتباطند دوری کنید.
3-بی قراری کنید.
در این شرایط بهتر است به پزشک یا روانشناس مراجعه کنید.(به نقل از نشریه جمعیت هلال احمر، 1381)