سیستم ایمنی بدن راههای تقویت و چگونگی تضعیف آن
| دسته بندی | پزشکی |
| فرمت فایل | pptx |
| حجم فایل | 668 کیلو بایت |
| تعداد صفحات فایل | 50 |
میلیون‌ها باکتری، ویروس و میکروب بدن ما را احاطه کرده‌اند و همواره احتمال دارد وارد بدن‌مان شوند و به آن آسیب برسانند. سیستم ایمنی، سد دفاعی در برابر این عوامل بیماری‌زا است. بخش غیرتخصصی سیستم ایمنی، شامل پوست و اسید معده است. اما بخش فوق‌تخصصی آن در مقابل بیماری‌های خاص از شما محافظت می‌کند. این بخش شامل سلولهای خونی سفیدرنگ خاصی به نام لنفوسیت‌ها است. انواع دیگر سلولهای خونی سفید نقش مهمی در محافظت بدن شما در مقابل عفونت‌ها دارند.
سیستم لنفاوی نیز بخشی از سیستم ایمنی است. سیستم لنفاوی شبکه‌ای از رگ‌ها که مایع لنف در آنها جریان دارد. سیستم لنفاوی همچنین شامل بافتی لنفی است که فقط برای تولید لنفوسیت‌ها است.
بطور کلی سیستم ایمنی به دو قسمت تقسیم می‌شود. قسمت اول، هنگام تولد وجود دارد و به آن سیستم مادرزادی می‌گویند.
بخش دوم سیستم ایمنی، که با نام مصونیت شناخته می‌شود، با رشد بدن ایجاد می‌شود. مصونیت، از بدن در مقابل بیماری‌های خاص محافظت می‌کند. این سیستم نه تنها عوامل بیماری‌زای خاص را تشخیص می‌دهد بلکه آنها را به خاطر می‌سپارد. یعنی اگر بدن دو بار با یک عامل بیماری‌زا مواجه شود، سیستم ایمنی بار دوم را تشخیص می‌دهد. در این حالت بدن، برای مقابله با بیماری سریعتر واکنش نشان می‌دهد.
سیستم مادرزادی در قسمت‌های مختلف بدن شما وجود دارد. پوست بخشی از آن است. پوست، سد ضدآبی در مقابل نفوذ عوامل بیماری‌زا است. حفره‌های بدن مانند بینی و دهان با مخاط پوشیده شده‌اند. پوشش مخاطی ماده‌ی مخاطی چسبناکی تولید می‌کند که باکتری‌ها و عوامل بیماری‌زا را به دام می‌اندازد.مایعات دیگری که در بدن تولید می‌شوند در محافظت لایه‌های داخلی در مقابل هجوم عوامل بیماری‌زا نقش دارند. شیره‌ی معده با میزان اسید بالایی که دارد، بسیاری از باکتری‌های موجود در غذا را از بین می‌برد. بزاق دهان عوامل بیماری‌زا را از دندان‌ها می‌شوید و به کاهش باکتری‌ها کمک می‌کند.
دانلود تحقیق آسم ورزشی و اثر ورزش در بهبود و درمان آسم
| دسته بندی | تربیت بدنی |
| فرمت فایل | doc |
| حجم فایل | 26 کیلو بایت |
| تعداد صفحات فایل | 37 |
فهرست مطالب
-0- مقدمه
1- آسم
-1-1- آسم چیست؟
-1-2- علائم آسم
-1-3- انواع آسم
2- آسم ورزشی
-2-1- آسم ورزشی چیست؟
-2-2- تعریف، شیوع و بروز بیماری
-2-3- گروه های در معرض خطر
-2-4- عوامل زمینه ساز
3- اثر ورزش در بهبود و درمان آسم
-3-1- آیا افراد مبتلا به آسم قادر به ورزش هستند؟
-3-2- ورزش و آسم
-3-3- نحوه ورزش کردن
3-4- ورزشها و تمرینات موثر
-3-4-1- تمرینات موثر برای تقویت عضلات باز دمی
-3-4-2- دستوالعمل های تمرین با وزنه برای بیماران ریوی
-3-4-3- یوگا
-3-5- بازی های پیشنهادی برای کودکان مبتلا به آسم
مقدمه
در بحث ورزش و آلرژی دو سوال مهم مطرح است اول آنکه آیا ورزش باعث بروز آلرژی در فرد ورزشکار خواهد شد؟ و سوال دوم آنکه آیا آلرژی در یک فرد ورزشکار بر عملکرد ورزشی فعالیت او تاثیر دارد؟ و اگر پاسخ مثبت است چه تمهدیاتی را برای به حداقل رساندن این تاثیر باید مدنظر داشت؟
آیا ورزش باعث بروز آلرژی در فرد ورزشکار خواهد شد؟
پاسخ به این سوال قدری مشکل است و تحقیقات نشان دهنده یافته های متفاوتی بوده است. با توجه به اینکه واکنش های آلرژیک ناشی از اختلال در سیستم ایمنی بدن است لازم است برای درک بهترپاسخ این سوال به تاثیر وتاثر سیستم ایمنی و ورزش پرداخته شود.
موضوع اثرات متقابل ورزش وسیستم ایمنی از مباحث مهم در علوم پزشکی ورزشی می باشدکه تحت عنوان ایمونولوژی‌ورزشی شناخته شده است.این موضوع مقدمه‌ای بر فهم بهتر آلرژی در ورزش می باشد. بنابراین در ابتدا مروری بر این موضوع خواهیم داشت.
سیستم ایمنی دارای دو عملکرد است که یکی از آنها در تمام بیماری ها به عنوان بخش عمده و خط اول سیستم دفاعی واکنش نشان می دهد که به آن ایمنی ذاتی نیز گویند. این نوع ایمنی از بدو تولد وجود دارد و شامل موارد غیر اختصاصی متعددی می باشد. هنگامی که میکروارگانیسمی از سدهای فیزیکی مانند پوست و مخاط گذشت این عملکرد سیستم ایمنی فعال می شود.واسطه های این سیستم اینترفرون ها و سلولهای NK می باشد. موارد دیگر سیستم ایمنی ذاتی اشک، بزاق، موکوس مترشحه از غشاهای مفروش کننده سطوح داخلی بدن،ماکروفاژها، پلی مورفونوکئرها و.... می باشند. عملکرد دوم سیستم ایمنی، ایمنی اکتسابی است که در مقابله با عوامل عفونی بصورت جداگانه واکنش نشان می دهد. در این حالت حافظه ایمنی فعال شده و برای مقابله با هر عامل عفونی واکنش خاص خود را نشان می دهد. هرگاه سیستم ایمنی ذاتی نتواند میکروارگانیسم را از بین ببرد ایمنی اکتسابی وارد عمل می شود. این سیستم تکامل یافته‌تر از سیستم ایمنی ذاتی است و اجزای آن عبارتنداز لنفوسیت B و T و سلولهای ارائه کننده آنتی ژن (APC). ایمنی اکتسابی به دو بخش ایمنی هومورال و سلولی تقسیم می گردد. تاثیر ورزش بر سیستم ایمنی بیشتر بر عملکرد ایمنی ذاتی و بر بخش ایمنی سلولی عملکرد ایمنی اکتسابی است.
به طور کلی ورزش باعث افزایش گلبول های سفید خون و اجزاء آن می شود. این تاثیر بر اثر تحریک هورمون هایی مانند کاته کولامین ها و کورتیکو استروئید که در هنگام استرس ترشح می شوند ویا عواملی مانند افزایش غلظت سیتوکین ها و افزایش تغییرات دمای بدن و احتمالاً دهیدراتاسیون است که در هنگام ورزش اتفاق می افتد. تحریک این هورمون ها باعث آزادسازی گلبول های سفید ذخیره از طحال و مغز استخوان می شود. اجزاء مختلف گلبول سفید مانند نوتروفیل ها، لنفوسیت ها و مونوسیت ها نیز در هنگام ورزش در خون محیطی افزایش می یابند. این افزایش تا سه برابر حد طبیعی نیز گزارش شده است و پس از توقف ورزش به تدریج طی چند ساعت و کمتر از 24 ساعت به حد طبیعی باز می گردد. تنها استثناء در این زمینه ورزش های بسیار سنگین و استقامتی است. در ورزش های استقامتی مانند دوی ماراتون،دوچرخه سواری استقامت و یا مسابقات سنگین مانند مسابقات مردان آهنین لکوسیت ها در طی ساعت اول ورزش افزایش می یابد ولی پس از آن کاهش یافته و به پایین ترین حد طبیعی و یا حتی کمتر از حد طبیعی می رسد و این اثر ممکن است تا چندین روز پس از توقف ورزش نیز ادامه پیدا کند. بنابراین اینگونه ورزشکاران پس از مسابقه مستعد ابتلاء به عفونت می شوند. این پدیده باعث طرح تئوری پنجره باز شده که در اصطلاح زمانی است که ایمنی فرد ورزشکار تحت تاثیر ورزش تغییر می کند و در طی آن عوامل عفونت زا که وارد بدن می شود فرد را در معرض ابتلا به عفونت (با یا بدون علامت) قرار می دهد. این مدت از سه ساعت پس از شروع ورزش تا 72 ساعت پس از آن به طول می انجامد.
این موضوع سبب شده عفونت ها در دوندگان دوی ماراتون بیش از صدمات فیزیکی باعث غیبت آنان از تمرینات ورزشی شود.در مطالعه ای که بر روی دوندگان ماراتون انجام شده 25٪ دوندگانی که به خط پایان رسیده اند تا دو هفته پس از مسابقه ابتلاء به عفونت تنفسی داشتند. همچنین پرولیفراسیون لنفوسیت ها نیز در طی ورزش های شدید ومتوسط کاهش وحتی سرکوب می شودکه درتناسب باشدت ورزش می باشد. این سرکوب می تواند ناشی از افزایش کورتیزول پلاسما در طی ورزش باشد. این در حالی است که تغییرات لکوسیت ها و اجزاء آن در طی ورزش های ملایم بسیار ناچیز است و بعضی از اجزا مانند مونوسیت ها بدون تغییر می باشد.
ازعوامل دیگر که درتضعیف سیستم ایمنی درحین ورزشهای سنگین مطرح می باشد کاهش سیستم ایمنی موضعی دستگاه تنفسی در ورزشکار می باشد. افزایش میزان و سرعت تنفس و همچنین استنشاق هوای سرد و خشک باعث اختلال عملکرد مژک ها و مختل شدن عملکرد لنفوسیت های B مخاطی می شود. همچنین میزان و عملکرد ایمونوگلوبولین A ترشحی در مخاط سیستم تنفسی و بزاق دهان که به ایمنی موضعی می پردازد کاهش یافته که این عوامل نیز باعث افزایش استعداد ابتلای ورزشکار به عفونت ها، خصوصاً عفونت های تنفسی می شود. البته میزان ترشح ایمونوگلوبولین A مترشحه در بزاق در طی فعالیت های ورزشی سبک و متوسط تغییر نمی یابد.