دسته بندی | روانشناسی و علوم تربیتی |
فرمت فایل | doc |
حجم فایل | 185 کیلو بایت |
تعداد صفحات فایل | 27 |
جویدن ناخن یکی از عادات کودکان است که والدین را بسیار ناراحت و کلافه می کند. تحقیقات نشان می دهد که تقریباً ۳۸ درصد کودکان ۶ ۴ ساله ناخن هایشان را می جوند.این عادت تا ۱۰ سالگی به اوج خود می رسد و در مواردی تا ۶۰ درصد کودکان افزایش می یابد. همچنین بیشترین میزان ناخن جویدن در پسران ۱۴ ۱۳ ساله است. ناخن جویدن در دختران حدود ۱۱ سالگی به بیشترین حد خود می رسد. جالب این که تقریباً ۲۰ درصد نوجوانان کماکان درگیر این مشکل هستند و ۲۰ ۱۰ درصد این عده نیز تا بزرگسالی عادت ناخن جویدن را حفظ می کنند.اینجانب محبوبه کاظمی دارای 24 سال سابقه تدریس در مقطع ابتدایی میباشم. شاکر خداوند مهربانی هستم که لطفش را هیچوقت از بندهاش دریغ نمیورزد و افتخار میکنم که بتوانم راهرو و ادامه دهنده راه انبیا و اولیای الهی باشم و نور دانش و توانایی را در این دانشآموزان میهن اسلامی شعله ور نمایم. در هفتههای اول سال تحصیلی 94ـ 93 متوجه دانشآموزی به نام علی شدم که دائماً در حال جویدن ناخن بود. علی دانشآموزی به ظاهر ساکت، اما درونی طوفانی و متلاطم داشت. لذا مشاهدهی این وضعیت برایم خوشایند نبود. به خدا توکل کردم و از او خواستم تا با کمکش مشکل بندهی معصوماش را برطرف نمایم. در این زمینه در عوامل به وجود آورنده مشکل علی چند فرضیه مطرح شد؟ برای پیدا کردن جوابهای فرضیه شروع به گردآوری اطلاعات کردم که علت اصلی اختلاف والدین و درگیری آنها بود که علی برای آرام کردن خود و ابراز آن به ناخن جویدن روی آورده است، برای اصلاح رفتار آن اقداماتی از قبیل از 1ـ جلسه مشاوره با خانواده 2ـ مسئولیت دادن و شرکت دادن علی در کارها و فعالیتهای گروهی 3ـ جلسه مشاوره با انجمن اولیاء و شورای دانشآموزی 4ـ معرفی علی به مرکز مشاوره شهرستان نهاوند انجام گرفت که نتیجه آن باعث شد که علی عادت بد ناخن جویدن را کنار بگذارد و خودش هم به این مسأله پی برد که ناخن جویدن راهی برای حل مشکل نمیتواند باشد باید با فکر کردن و تلاش و کمک گرفتن از بزرگترها به حل مشکل خود بپردازد.