فایل ترجمه: فیزیولوژی تطبیق و پیر چشمی
| دسته بندی | زیست شناسی |
| فرمت فایل | |
| حجم فایل | 1395 کیلو بایت |
| تعداد صفحات فایل | 8 |
خلاصه
پیر چشمی یکی از اولین نشانه های کلی پیری است و برای قرن ها پاتوفیزیولوژی اساسی درگیر در پیشرفت آن یکی از چالش ها محسوب شده است. این مقاله به بررسی بسیاری از جنبه های پیر چشمی با مرور مقالات مربوط به تغییرات وابسته به سن در چشم می پردازد.
کلمات کلیدی: تطبیق؛ پیر چشمی
مکانیسم تطبیق
بررسی مکانیسم اصلی تطبیق و پیر چشمی پایه و اساس درک پاتوفیزیولوژی چشم است. چشم نرمال شخصی جوان به راحتی می تواند بر روی اشیاء دور و نزدیک تمرکز کند، یعنی می تواند تطبیق و یا تمرکز را تغییر دهد. کلمه "تطبیق" دارای یک منشأ نسبتا جدید است و قطعا توسط Burow در سال 1841 معرفی شد. کتاب های استاندارد مشخصی قبل از آن زمان از اصطلاح "انطباق"[1] استفاده میکردند، در حال حاضر به عنوان تغییر در حساسیت شبکیه چشم به شدت های مختلف نور پذیرفته شده است. برای قرن ها چگونگی وقوع تطبیق بررسی شده است. با مرور مقالات درباره تطبیق و پیر چشمی می توان فرض کرد که موضوع آن هنوز مورد بحث است. اگر عصب مسئول تطبیق نامشخص باشد، لذا مکانیسم توسعه پیر چشمی نظریه دیگری است. دانشمندان تغییر در توانایی چشم برای تمرکز (دامنه تطابق) را در رابطه با سن مطالعه کرده اند. آنها دریافته اند که دامنه تطابق با افزایش سن در یک رابطه خطی کاهش می یابد که این کاهش به صورت کلی و با قابلیت پیش بینی رخ می دهد (شکل 1). اگر تصحیح فاصله در بیمار به درستی مشخص گردد، سن او را می توان طی یک سال و نیم با اندازه گیری دامنه تطبیق وی تعیین کرد. بنابراین در نظریه مکانیسم تطبیق و پیر چشمی در انسان باید تغییرات قابل مشاهده در چشم انسان در حین انجام تطبیق در نظر داشت، و یک توضیح منطقی برای کاهش این عملکرد در رابطه با افزایش سن ارائه کرد. با بررسی نظریات متعدد از چندین سال پیش ، ما دریافتیم که هنوز مکانیسم و روابط متقابل به طور کامل روشن نشده و آنالیزهایی جهت ارائه درک دقیق تر از تطبیق و پیر چشمی انجام شده است.
به طور معمول تطبیق بازتاب[2] به عنوان یک سیستم بازخورد منفی بسته مدلسازی میشود که برای به حداکثر رساندن و یا بهینه سازی کنتراست روشنایی تصویر شبکیه عمل میکند. در زمان تثبیت تغییرات از دور به یک هدف نزدیک، هر چشم تطبیق می یابد و هر دو چشم برای دیدی دو چشمی همگرا میشوند. مشخصه این synkinesis، متغیرهای موثر بر آن، و روش هایی که با آن تغییر میکند هنوز مورد توجه قرار نگرفتند. از لحاظ تاریخی، وجود یک مکانیسم تطبیقی برای اولین بار توسط Scheiner (1619) نشان داده شد. در آزمایش خود، دو سوراخ در کارت در یک فاصله از هم و کمتر از قطر مردمک و چشم ایجاد کرد، تا از داخل آن ببینند، که بر روی یک سوزن در زاویه سمت راست به یک خط متصل به دو سوراخ متمرکز میشود: سوزن تک به نظر می رسد. با این حال اگر ، چشم به شیء نزدیکتر یا دورتر دیگر متمرکز شده ، سوزن دو تا به نظر می رسد. اگر سه سوراخ ایجاد شود، سه سوزن دیده می شود، و به همین ترتیب ادامه می یابد (شکل 2). این آزمایش نشان می دهد که یک مکانیسم کنترل تنظیم فوکوس در چشم وجود دارد. با این حال، توضیح درست این مساله توسط William Porterfield (1759) ارائه شد که پیشنهاد کرد که تطبیق تحت تاثیر تغییر در بود. فرض های احتمالی دیگر نیز برای توضیح منطق تطبیق مطرح شده است. Albrecht von Haller (1763)، در نظر گرفت که انقباض مردمک باعث کاهش تاری میشود، یک مکانیسم شبیه تاریک خانه که در برخی از حیوانات وجود دارد. برخی از نویسندگان پیشنهاد کردند که طویل شدن کره چشم ناشی از انقباض عضلات خارج چشمی مسئول این پدیده بود. نظریه اصلی Kepler (1611) که تغییر در تمرکز با حرکت رو به جلو و عقب عدسی حاصل میشود (که در برخی از ماهی ها رخ می دهد) توسط محققان دیگر پشتیبانی شد، تا زمانی که نشان داده شد که یک گردش غیر ممکن در جهت به دست آوردن تغییر لازم در تمرکز مورد نیاز است: در واقع، برای این امر، عدسی باید تا 10 میلی متر به جلو حرکت کند. احتمال باقی مانده، که تطبیق با تغییر در شکل عدسی انجام شد، خیلی وقت پیش توسط Descartes (1677) پیشنهاد شد. پس از آن، Helmholtz (1853-1856) توانست نشان دهد که عمل تطبیق توسط عضلات مژگانی با افزایش انحنای هر دو سطح عدسی و افزایش ضخامت آن همراه بود. بافت شناسی بخش قدامی و عضلات مژگانی چشم انسان در شکل 3 (A و B) بررسی شده است.
[1] adaptation
[2] Reflex accommodation
ترجمه روان مقاله "پیر چشمی: شیوع، تاثیر، و مداخلات"
| دسته بندی | پزشکی |
| فرمت فایل | zip |
| حجم فایل | 1323 کیلو بایت |
| تعداد صفحات فایل | 4 |
ترجمه روان مقاله "پیر چشمی: شیوع، تاثیر، و مداخلات"
پیر چشمی: شیوع، تاثیر، و مداخلات
پیر چشمی عبارت است از کاهش تطبیق عدسی با افزایش سن که منجر به عدم توانایی در تمرکز در فواصل نزدیک میشود. این رایج ترین تغییر فیزیولوژیکی در چشم بزرگسالان است و تصور می شود با افزایش سن باعث اختلال کلى نزدیک بینی میشود.
ممکن است افرادی که پیرچشمی دارند از سردرد و فشار چشم شکایت کنند، و به منظور تمرکز بر روی اشیاء، به تدریج آنها را دورتر دور از چشم خود نگه دارند. با این حال، در حالی که ممکن است بر روی اشیاء تمرکز شود، ممکن است از طرفی آنقدر کوچک شود که تشخیص داده نشود. طول بازو نیز این مکانیسم تصحیح را محدود می کند. رایج ترین نسخه تجویز عینک مطالعه است.
در حال حاضر مشخص شده است که که پیر چشمی یک جنبه از عیوب انکساری است که باید بررسی شود. نزدیک بینی خوب در حتی در میان افرادی که از آن برای کارهایی غیر از خواندن و نوشتن استفاده میکنند، مهم است.
شیوع
شیوع پیر چشمی در کشورهای کم درآمد و با درآمد متوسط به خوبی شناخته شده نیست، که در بسیاری از مطالعات در این کشورها عیوب انکساری کمتر از فاصله دید بررسی شده است. چندین مطالعات پیر چشمی وجود دارد که از یک رویکرد مبتنی بر جمعیت استفاده کرده اند، که نتیجه گیری در مورد شیوع پیر چشمی را جمعیت عمومی دشوار می سازد.
یکی دیگر از مشکلات عمدهی تحقیق در این زمینه این است که تعریفی مورد قبول از پیر چشمی و روشی استاندارد برای سنجش آن وجود ندارد. بنابراین شیوع پیر چشمی بستگی به چگونگی تعریف آن دارد، برای مثال، نقطه پایان و فاصله ای که در آن دید نزدیک مورد آزمایش قرار میگیرد.
با این حال، برخی از مطالعات، از جمله مطالعه ما در مناطق روستایی تانزانیا، می تواند برای ارائه تصویری از شیوع پیر چشمی در کشورهای کم درآمد و با درآمد متوسط مورد استفاده قرار گیرد.
در این مطالعه (افراد با سن 40 سال و بیشتر)، ما از N8 optotype (1 متر یا حدت 20/50 Snellen) به عنوان نقطه پایان آزمایش دید نزدیک استفاده کردیم. این معیار انتخاب شد زیرا با اندازه نوع روزنامه در آن کشور مطابقت دارد. ما با قرار دادن جدول نزدیک در 40 سانتی متری شخص، دید نزدیک را اندازه گیری کردیم.