کمبود روابط صحیح عاطفی بین والدین و جوانان
| دسته بندی | علوم اجتماعی |
| فرمت فایل | doc |
| حجم فایل | 11 کیلو بایت |
| تعداد صفحات فایل | 8 |
کمبود روابط صحیح عاطفی بین والدین و جوانان
در مقدمه این بحث به نظر می رسد ابتدا باید تعریف و شناخت نسبی مناسبی از خانواده و رفتار والدین و نقش آنها در خانواده ونیزنیازهای نسل جوان داشته باشیم.
بدون شک جامعه خود یک خانواده بزرگ است و خانواده نیز یک تابع قابل تعریف و تاثیر پذیر. جامعه و خانواده تاثیر متقابل و عمیقی بر یکدیگردارند. در خانواده که بیشتر مورد اشاره بحث ما می باشد، پدر و مادر به عنوان والدین و فرزندان بعنوان آخرین حلقه زنجیره انسانیِ قابل تکثیر، در یک تعامل غریزی و اکتسابی باهم زندگی می کنندو هر کدام دارای وظائفی مشخض ومتعددمی باشند که عمدة این وظائف، به عهده والدین است.
شناخت هر خانواده مستلزم مطالعه عمیق و روشنِ کیفیت روابط موجود در آن واز دیدگاهی دیگر بررسی جایگاه آن در جامعه می باشد.
به طور کلی در هر خانواده اصولی حاکم است که مورد پذیرش جامعه می باشد و ناظربر تکالیف و وظائفی است که باید در خانواده صورت پذیرد؛ به عنوان مثال وظیفه سنگین انتقال ارزشهای اخلاقی و فرهنگی و... به عهده والدین می باشد. هر خانواده مانند یک پل ارتباطی محکم میان فرد و اجتماع عمل می کند و به تنهایی یک جامعه کوچک است که به جامعه گسترده تر، در ابعاد متفاوت عاطفی – اخلاقی –اعتقادی- اقتصادی ....وبا شیوه های متفاوت، خدمت می کند. پس می توان چنین نتیجه گرفت که اولین مسئول اصلاح و افساد یک جامعه، خانواده است؛ زیرا بنیان فکری کودک ونوجوان در خانواده شکل می گیردو اندیشه های متفاوت او اعم از اعتقادی ، منطقی، عاطفی، سیاسی و رفتارهای مطلوب و نامطلوب، از آن نشات می پذیرد. خانواده می تواند منشا خیر وبرکت جامعه، یا به دلیل کمبودهای تربیتی و اخلاقی، منشا بسیاری از فسادها و انحرافات اجتماعی باشد.
خانواده را می توان به تعبیری یک سیستم عاطفی – اجتماعی قلمداد کرد که در آن وابستگی ها ی متقابل انسانی موجوداست و مجموعه ای از روابط عاطفی بر آن حکم فرماست. هر یک از اعضا ءِ خانواده، بسته به جایگاهش، تاثیری متقابل بر دیگران دارد. خانواده ای که محیط آن سرشار از صمیمیت، راستی، مهر ورزی، عاطفه ، یکدلی و تعاون باشد، بدون شک موجبات رشد و شکوفائی اعضاء خودرافراهم می آورد. عدم توجه به موارد فوق از مهم ترین مسائلی است که باعث فقدان یک ارتباط صحیح عاطفی و منطقی، خصوصآ مابین والدین و فرزندان می گردد.