مبانی نظری مدیریت عملکرد، ارزشیابی آموزشی، فعالیتهای آموزشی، فعالیتهای فوق برنامه پرورشی مدارس
| دسته بندی | علوم انسانی |
| فرمت فایل | docx |
| حجم فایل | 112 کیلو بایت |
| تعداد صفحات فایل | 87 |
مبانی نظری مدیریت عملکرد، ارزشیابی آموزشی، فعالیتهای آموزشی، فعالیتهای فوق برنامه پرورشی مدارس
توضیحات: فصل دوم پژوهش کارشناسی ارشد (پیشینه و مبانی نظری پژوهش)
همراه با منبع نویسی درون متنی به شیوه APA جهت استفاده فصل دو پژوهش
توضیحات نظری کامل در مورد متغیر
رفرنس نویسی و پاورقی دقیق و مناسب
منبع : انگلیسی وفارسی دارد (به شیوه APA)
نوع فایل: WORD و قابل ویرایش با فرمت doc
قسمتی از متن مبانی نظری
2-2- تعریف عملکرد
دیدگاه های مختلفی درباره مفهوم عملکرد وجود دارد. وقتی صحبت از عملکرد می شود نتیجه کار به دست آمده به ذهن متباتر می شودلذا عملکرد رامیتوان صرفاً به عنوان نتایج کسب شده در نظر گرفت. از لحاظ فردی، عملکرد به سابقه موفقیتهای یک شخص اشاره دارد.( آرمستراگ،1385،ص13)
........................
2-2-1- تاریخچه و پیشینه مدیریت عملکرد
.........
-2-2- ماهیت مدیریت عملکرد
اساساً مدیریت عملکرد یک فرآیند مشترک بین مدیران و افراد و تیمهایی است که آنها مدیریت میکنند. مدیریت عملکرد براصل مدیریت برمبنای تعامل و نه تحکم مبتنی است. مدیریت عملکرد بر توافق درباره اهداف ، نیازمندیهای دانش ، مهارتها و قابلیت ، بهبود عملکرد وبرنامه های توسعه فردی مبتنی است . (آرمسترانگ،1385،ص14)
....................
2-2-3- عوامل موثر در افزایش عملکرد سازمان
عوامل مهم زیر در افزایش عملکرد سازمان می توانند موثر واقع شوند (فقهی فرهمند، 1381، ص 438).
1- عوامل داخلی
این عوامل به دو گروه قابل تفکیکند:
- عوامل سخت افزاری مانند:
.....................
2-2-6- تعریف ارزشیابی آموزشی
تایلر ارزشیابی را وسیله ای جهت تعیین میزان موفقیت برنامه در رسیدن به هدفهای آموزشی مطلوب مورد نظر می دانست ( کیامنش ، 1370،ص 7). دفیلیس (1960) : ارزشیابی یعنی سنجش یک برنامه آموزشی برای تعیین میزان تاًثیرو سودمندی آن ( هومن ،1375، ص4). به گفته گی (1991) " ارزشیابی یک فرآیند نظامدار برای جمع آوری ، تحلیل و تفسیر اطلاعات گفته می شود به این منظور که تعیین شود آیا هدفهای مورد نظر تحقق یافته اند یا نه و چه میزان ( سیف ، 1375،ص31).
..................
2-2-7- رویکرد های ارزیابی آموزشی
رویکرد مبتنی بر مدیریت : در این رویکرد، هدف تشخیص نیازهای اطلاعاتی تصمیم گیرندگان و مسئولین آ موزش و پرورش و ارائه خدمات لازم به آنان جهت تصمیم گیری در مورد فعالیت های آموزشی می باشد . ازمیان الگوهای مبتنی بر مدیریت دو الگو را به اختصار بیان می نماییم .
الف- الگوی سیپ:
پدیدآورندگان این الگو ال . استافل بیم و همکاران او ( 1971) هستند . هدف اساسی ارزشیابی در این الگو ، تولید اطلاعات برای تصمیم گیرندگان می باشد . این الگو با استفاده ازاستعاره سیستمها و چهار پارامتر آن ( زمینه ، درونداد ، فرآیند ، محصول ) به چهار نوع ارزشیابی اشاره دارد تا اطلاعات رابرای چهارنوع تصمیم گیری فراهم نماید .
ب- الگوی ارزشیابی یوسی ال ای .
این الگو از آن جهت یوسی ال ای شهرت یافت که در دانشگاه کالیفرنیا واقع در لس آنجلس پدید آمده است .نام دیگر این الگو سی اس ای است که حرف اول" مرکز مطالعه ارزشیابی "است . الکین ( 1969) هم مدیر مرکز مطالعه ارزشیابی یوسی ال ای و هم واضح این الگو بوده است . این الگو از پنج نوع ارزیابی زیر تشکیل شده است.
....................
2-2-8- ارزیابی درونی کیفیت
درتاثیر ارزیابی درونی بر ارتقای کیفیت آموزشی و پژوهشی، مهمترین هدف ارزیابى درونی؛ بهبود، تضمین و تقویت کیفیت برنامه هاى آموزشى است. با اجراى ارزیابى درونى، ضمن جلب مشارکت اعضاء هیات علمى، وضعیت موجود و مطلوب گروه آموزشى به تصویر کشیده و نقاط قوت و ضعف گروه آشکار می شود. با اجراى پیشنهادات و راهکارهاى اجرایى حاصل از نتایج ارزیابى درونى، مطلوبیت نشانگرهاى ارزیابى و وضعیت کیفیت آموزشى و پژوهشى گروه های آموزشى طى دوره مورد بررسى سیر صعودى پیدامی کند(کیذوری وحسینی وفلاحی خشکتاب،1387)
................
2-3- فعالیتهای آموزشی
منظور از فعالیتهای آموزشی همانا وظایف " فنی " در سطح مدرسه و کلاس درس است . نظام های آموزشی و مدارس نه کالا تولید می کنند و نه خدماتی نظیر تعمیر یا حمل و نقل انجام می دهند . آنها برای تحقق اهداف پیچیده و ظریفی فعالیت می کنند . فعالیت عمده آنها انجام وظایف آموزشی و پرورشی است که به سهولت وظایف سازمان های دیگر و با پیروی از اصول کلاسیک مدیریت قابل تفکیک نیستند . فراگرد آموزش و پرورش، قابل تفکیک به وظایف تخصصی خردخرد نیست و به ناچار در تقسیم کار از موضوعات درسی و مراحل آموزشی به این منظور استفاده به عمل می آید .
...................
2-3-1- وظایف آموزشی در مدارس
1- پرورش مهارت های فکری: شاید مهم ترین هدف تعلیم و تربیت پرورش قوه تفکر در دانش آموزان باشد . بدین منظور معلمان باید ازعملکرد تفکر ( شناخت ) در انسان اطلاع داشته باشند تا بتوانند فعالیت های آموزشی را به گونه ای ترتیب دهند که برای دانش آموز با معنا باشد . زمانی که دانش آموز موفق شود اطلاعات جدید را با دانش قبلی خود مرتبط سازد ، یادگیری معنادار رخ داده است . بنابراین ، دانش معنادار ساختن اطلاعات جدید دانش آموز اهمیت فراوان دارد نه تنها یادگیری جدیددانش آموزبایدبراساس دانش قبلی بنا شودبلکه دانش آموزباید بتوانددانش جدید را به نحوی منطقی در حافظه خود سازمان دهد که برای یادگیری مداوم در اختیار او باشد .
.................
2-3-3- کیفیت در آموزش و پرورش
مفهوم کیفیت به صورت ابتدایی از آغاز مورد توجه خریدار و مصرف کننده و عاملی مؤثر در فروش کالا بوده است ولی در طول تاریخ به دنبال پیش رفت علوم، تکنولوژی و ارتباطات و نحوه ی نگرش به مفهوم کیفیت و طرز تلقی بشر ن سبت بدان متحول شده است . با ظهور نظریات نو ین جامعه بشری و دگرگونی در نحو ه ی اداره مؤسسات، سازما ن های موجود در جوامع پیشرفته به مفهوم کیفیت نیز به گونه ای خاص توجه شده است.
...............
2-3-4- بهبود کیفیت آموزشی
بهبود کیفیت در آموزش از رویکردهایی است که در دهه اخیر در بسیاری از نظام های آموزشی و دانشگاه های جهان مورد توجه قرار گرفته است.لذا مدیریت آموزش ، برای رویارویی با چالش ها و مسائل خود ضروری می باشد. لازم است استراتژی ها و برنامه های آموزشی متناسب با نیازها و انتظارات جامعه و به جای تأکید بیش از اندازه به جنبه های کمی، به شاخص های بهبود کیفیت آموزشی تأکید شود(هویدا ومولوی،1387،ص132).
................
-3-6- اهداف سازمان های آموزشی
اهداف آموزشی غالباً به صورت کلی و مبهم بیان می شوند و دقت و صراحت لازم برای تبدیل شدن به برنامه های دقیق عملیاتی را ندارد . بطور کلی ، اهداف آموزشی در مقایسه با اهداف سازمان های دیگر از سه خصوصیت برخوردارند . اول ، کارورزان آموزش و پرورش برای اهدافی تلاش می ورزند که تعریف دقیقی ندارند .دوم ، اهداف عمومی آموزش و پرورش به شدت متنوع است و شمار آنها روز افزون . در بررسی و انتقاد برنامه های آموزشی یا طراحی برنامه های جدید ، همواره تجدید نظر در اهداف آموزشی مطرح می شود یا اینکه تغییرات اجتماعی و نیازهای جدید ایجاب می کنند که اهداف تربیتی و اجتماعی نوینی پدید آیند .
....................
2-4- فعالیت های فوق برنامه
آنچه مسلم می باشد این است که زندگی انسانها در کنار یکدیگر بدون تعامل و سازگاری مشکل آفرین خواهد بود. لذا جریان تربیت در پی آن است که انسانها را با هر آنچه که مایه یک حیات خوب و مناسب توأم با ثبات می باشد آشنا گرداند و انسان ها را در مسیر رشد و ارتقا قرار دهد که در پرتو آن بتوانند به حیات موثر خویش ادامه دهند.در گذشته این کار به عهده نهاد خانواده بود و سایر نهادها نقش چندانی در این خصوص ایفا نمی کردند.بر اثر دگرگونی های اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی و حتی سیاسی که در جوامع بشری ایجاد گردید نقش و بافت خانواده تغیر گردید و از آن به بعد بخش عظیمی از این وظیفه [ تربیت نسلها ] بر عهده نهاد آموزش و پرورش قرار گرفت.آموزش و پرورش نیز جهت انجام آن در قالب برنامه درسی و محتوای کتب درسی سعی در تحقق اهداف خویش برآمد. اما به زودی متوجه گردید که این بعد به تنهایی قادر به تحقق بخشیدن به هدفهای عالی انسانی که مورد نظر تربیت می باشد نخواهد بود بر این اساس می باشد که فعالیت های تربیتی – اجتماعی و فوق برنامه در کنار جریان رسمی آموزش و پرورش جایگاه خویش را باز می نماید (برومند و همکاران، 1386: 14).
......................
-4-1- انواع فعالیت های فوق برنامه
الف) فعالیت هایی که اجرای آنها فقط در داخل مدارس مقدور می باشد. مثل کارگاه های درون مدارس.
ب) فعالیت های که اجرای آنها فقط در خارج مدارس مقدور می باشد مانند اردو.
ج) فعالیت هایی که می توان هم در داخل و هم در خارج مدارس به آنها پرداخت.مانند انتظامات، کتابخوانی.
در تقسیم بندی دیگر می توان این فعالیتها را به زیر بررسی کرد:
الف) اجرا به صورت گروهی: این فعالیتها معمولا با ثبت نام دانش آموزان علاقمند همراه می باشد و پس از ثبت نام و انتخاب سرپرست برای گروه به شروع کار با آنها می پردازند.
ب) اجرا به صورت انفرادی: در بعضی مواقع مربی برای یک فرد به صورت انفرادی فعالیتی را معین می کند و فرد باید آن را اجرا نماید.مانند ورزشهای انفرادی.
..................
-4-2- اهمیت امور تربیتی و فعالیت های فوق برنامه در آموزش و پرورش
در مدارس هدف انتقال دانش نیست زیرا دستگاهها بهتر دانش را منتقل می کنند. بلکه هدف مدارس یاد دادن است یعنی ایجاد شرایط برای یادگیری . مدارس به ویژه مقاطع ابتدایی و راهنمایی محل کشف و بروز استعدادهای افراد و تمرین و تثبیت آنهاست.
مدیران و معلمان به طور موثر در برنامه یادگیری و رضایت دانش آموزان و فعالیت های بهبود و ارتقای مستمر کیفیت نقش دارند. کیفیت چیزی نیست که بتوان به مدرسه تزریق کرد، تحقق کیفیت نیازمند مشارکت صادقانه همه کارکنان و معلمان و عوامل مدرسه است.
......................
-4-3- ویژگی های فعالیت های فوق برنامه پرورشی مدارس
فعالیت های مکمل و فوق برنامه باید ویژگی های زیر را دارا باشند:
۱) در راستا یا هم جهت و همسو با محتوای برنامه درسی رسمی باشد.
۲) همخوان با سن رشد عقلی، عاطفی و اجتماعی دانش آموزان باشد.
۳) انگیزه را در دانش آموزان تقویت کند.
۴) دشواری باید در سطحی متوسط باشد، فعالیت های پیش پاافتاده ارزش صرف وقت از سوی یادگیرنده را ندارد و فعالیت های دشوار، به صورت غیرقابل انجام رخ می نماید.
................
2-4-4- عوامل موثر بر کیفیت فعالیت فوق برنامه پرورشی
رسالت آموزش و پرورش در هر کشوری تقویت نگرش انسانی به زندگی و ارتقای فلسفه آن و ایجاد توانایی در افراد جامعه برای زندگی سالم و سازنده است.
2-4-4-1- شناخت نیاز دانش آموزان
دانشآموزان ممکن است بسته به وضع فردی و خانوادگی دارای نیازهای ویژهای باشند، اما به طور کامل همة آنان دارای نیازهای مشترکی به شرح زیرند:
....................
2-4-8- روش های تدریس
ازمیان عناصربرنامه ی درسی (هدف، محتوا ، وسایل آموزشی ، تدریس، ارزشیابی و... ) تدریس یکی ازعناصرکلیدی وتعیین کننده تلقی می شود .اگر برنامه ریزی درسی درسه مرحله – برنامه های قصده شده، اجراشده وکسب شده درنظربگیریم، نقش معلم ونحوه ی تدریس او در فرایند اجرا و چگونگی کسب آن از سوی دانش آموزان به عنوان مهم ترین عامل تأثیرگذار مطرح است. برای رویارویی با انبوه چالش های قرن حاضر و برای رسیدن به ارکان تعلیم و تربیت در قرن بیست و یکم، نیاز به معلمان اثربخش و با انگیزه برای تربیت نسل جوان کاملاً ضروری است، و معلم اثربخش، معلمی است که ضمن آشنایی با انواع روش های فعال تدریس با بهره‌گیری از الگوهای مختلف تدریس موثر، موجبات حفظ پویایی و تکامل را در فراگیران ایجاد می کند (شعبانی، 1386: 22).
.................
2-4-9- دانش و مهارت معلمان
هزارهسوم را تحت عنوان عصر دانایی و عصر انفجار اطلاعات نامیدهاند. آموزش و پرورش که در دورههای طولانی گذشته، عمده فعالیت خود را به انتقال اطلاعات و افزایش محفوظات فراگیران اختصاص داده بود (حسینیپناه، 1382: 17)
...................
2-4-10- عملکرد منابع انسانی
در اجرای فعالیت های فوق برنامه پرورشی مدارس نیروی انسانی نقش سازنده و کلیدی در پیشبرد ماموریتها، هدفها، سیاستها، خط مشی ها و استراتژی ها داراست و از ارکان رشد و بقای سازمان محسوب می‌گردد .در هر سازمانی به منظور اثربخش نمودن امور و نیل به هدفهای سازمانی از معیارهایی استفاده میکنند. اهم این معیارها عبارتند از جذب، آموزش و حفظ نیروی انسانی کارآمد و متخصص. از آنجا که ویژگیهای فردی منابع انسانی با اثربخشی سازمانی رابطه دارد، در این راستا محققین برای دستیابی به نتایج مطلوب هدفهای علمی و کاربردی را مدنظر قرار داده‌اند.
....................
۱) سوئد:
تنظیم فعالیت های تربیتی مدرسه در کشور سوئد تا حد زیادی در اختیار مدرسه، معلمان و والدین دانش آموزان است. یکی از نکات ارزشمند نقش موثری است که به دانش آموزان در برنامه ریزی فعالیت ها داده می شود، امکانات و فعالیت های مراکز گذران اوقات فراغت به طور طبیعی با فعالیت های روزانه مدرسه تلفیق شده است. این فعالیت ها عین برنامه است و جزیی از فعالیت های تربیتی دانش آموزان به شمار می رود و تحت عنوان «فعالیت های آزاد» تلقی می شود. محتوای فعالیت های آنها شامل سرگرمی ها و گردهمایی ها، فعالیت های عقیدتی، هنرهای زیبا، آواز، موسیقی، نمایشنامه، کارهای تصویری، قصه گویی، طراحی و نقاشی، فعالیت های حفظ محیط زیست، بازی های گروهی، مشارکت و اداره بخش هایی از امور مدرسه (کتابخانه، پذیرایی، امور بهداشتی مراقبت و محافظت از دانش آموزان کوچکتر، اردوها و مسافرت های دانش آموزی) است.
۲) مالزی:
آموزش هنر و موسیقی و مهارت های زندگی، جزو درس هستند که در برنامه جدید در کشور مالزی به آن توجه شده است و تقریباً یک پنجم از ساعات برنامه مدرسه ای به فعالیت هایی مانند ورزش، هنر، فعالیت های باشگاهی تعلق دارد که در چهار سطح مدرسه ای، منطقه ای، ایالتی و ملی برگزار می شود.
۳) روسیه:
......................
......................
منابع فارسی
-احدیان، منصور و آقازاده، محرم. (1380). روش های نوین تدریس، تهران: نشر آمیژ. صص 18-21.
-احمدی، ح.، شکوهی، م.، بنی اسدی، ح.، جعفری، پ و کیایی، م. 1383. فعالیت های فوق برنامه، مبانی نظری و شیوه های ارزشیابی. منادی تربیت، دوره دوم، شماره 3، صص 14-22.
Albirini, Abdulkafi (2006). Teachers' Attitudes toward Information and Communication Technologies: The Case of Syrian EFL Teachers. [ online ] at: www.elsevier.com
Bievnat. Nancya, Klesse, Edward. j. (1989). The third curriculum, student activities, national association of secondary school principas.
............................
پاورپوینت ارزشیابی آموزشی
| دسته بندی | پاورپوینت |
| فرمت فایل | ppt |
| حجم فایل | 286 کیلو بایت |
| تعداد صفحات فایل | 188 |
پاورپوینت ارزشیابی آموزشی در 188 اسلاید قابل ویرایش
ارزشیابی آموزشی کرنباخ(1963) فرایند نظامدار جمع آوری اطلاعات و کاربرد اطلاعات به منظور داوری ارزشی در خصوص یک طرح یا برنامه است.
فرایند نظامدار مبتنی بر اطلاعات است نه باورها و احساسات ارزشیابی آموزشی بیبای(1978) فرایند نظامدار جمع آوری اطلاعات و تفسیر شواهدی است که منجر به داوری ارزشی می شود و در نهایت به عمل می انجامد.
منظور از نظامدار بودن: اطلاعات باید با دقت تعریف شوند.
با برنامه ریزی درست و علمی جمع آوری شوند.
منظور از تفسیر شواهد: اطلاعات به گونه ای صحیح مرتب، طبقه بندی، تجزیه و تحلیل و تفسیر شوند.
منظور از داوری ارزشی: ارزشیابی را ازتوصیف صرف فعالیت های آموزشی فراتر می برد.
سنجش عملکرد یادگیرندگان و مقایسه نتایج حاصل با هدفهای آموزشی از پیش تعیین شده به منظور تعیین میزان رسیدگی به اهداف.
ارزشیابی پیشرفت تحصیلی بلوم(1971)ارزشیابی مرحله ای عبارتست از کاربرد ارزشیابی منظم در فرایند تدوین برنامه درسی و در فرایند های تدریس و یادگیری به منظور اصلاح هر یک از این سه فرایند.
بنابراین، این نوع ارزشیابی نه نتها برای تدوین برنامه های درسی، بلکه برای امر تدریس و یادگیری دانش آموزان مفید خواهد بود.
آزمون : وسیله یا روشی نظامدار برای اندازه گیری نمونه ای رفتاراست(گرانلاند،1990) اندازه گیری:تخصیص اعداد به پدیده ها ( پیشرفت) بر اساس ملاک معینی( نمره صفر تا بیست) تعریف بعضی از مفاهیم رایج در سنجش تعریف گیج و بر لاینر از آزمون: توجه به آزمون یک روش نظام دار برای اندازه گیری نمونه ای از رفتار فرد است برای اینکه بتوان آن رفتار را با معیار یا هنجار ارزشیابی کرد.
مستلزم بکارگیری فنون گوناگونی است که بر مشاهده عملکرد متکی بوده و شامل ترکیبی از اطلاعات گوناگون برای تصمیم‌گیری است.
سنجش سنجش تکوینی فرآیند جمع آوری اطلاعات به منظور شناخت فراگیران و برنامه ریزی و تصمیم گیری برای رشد و پیشرفت آنها چرخه سنجش تکوینی روشهای مختلف اندازه گیری ویژگی های روانی و رفتاری: علاوه برآزمون که معروفترین روش می باشدمی توان ازمشاهده ، مصاحبه و پرسشنامه نیز نام برد.
معنی سازه:
از نظر «کرلینجر»سازه یک مفهوم است، اما سازه یک معنی اضافی بر مفهوم دارد و آن این است که سازه برای مقاصد ویژة علمی به طور عمد و از روی آگاهی ابداع می شود.
روش های تعیین پایایی:
1- روش پایایی مصحح
2- روش باز آزمایی
3- روش فرم های هم ارز
4- روش دو نیم کردن آزمون
5- روش کودر - ریچاردسون
دانلود چارچوب مبانی نظری و فصل دوم تحقیق ارزشیابی آموزشی
| دسته بندی | علوم انسانی |
| فرمت فایل | docx |
| حجم فایل | 120 کیلو بایت |
| تعداد صفحات فایل | 67 |
توضیحات از متن فایل
انسان پیوسته درصدد ارزیابی کارها و تجربه های گذشته خود است تا عملکردش را رضایت بخش کند و یا با بهبود بخشیدن به عملکرد آینده، رضایت بیشتری به دست آورد. در واقع ارزشیابی قسمتی از فراگرد بقای انسان است.
مقصود از ارزشیابی استفاده از تجربه به منظور بهبود بخشیدن به اقدامات آینده است. ارزشیابی به مثابه یک تخصص است. با این امر سرو کار دارد که ارزش، کیفیت و اهمیت، میزان، درجه و شرایط پدیده‌ها را مورد آزمایش و قضاوت قرار دهد. به مثابه یک زمینه تخصصی، ارزشیابی را می توان فرایندی دانست که با گردآوری و استفاده از اطلاعات برای اتخاذ تصمیمات در مورد برنامه های آموزشی سرو کار دارد. ارزشیابی فعالیتی است که ماهیت آن آموزشی، اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی است. ارزیابی و بازنگری محور نوسازی و استقرار یک نظام ارتباطی است(کارشناسان دفتر همکاریهای بین المللی وزارت آموزش و پرورش، 1379 ص 193).
با تلاش های رالف تایلر حوزه ارزشیابی آموزشی شکل گرفت و به تدریج به صورت یک حوزه مستقل در کنار سایر حوزه های علوم تربیتی جای گرفت. با توجه به جوان بودن این حوزه تعاریف متعدد و مختلفی برای ارزشیابی ارائه شده است(کیامنش، 1377) اصطلاح ارزشیابی یا ارزیابی به طور ساده به تعیین ارزش برای هر چیزی یا داوری ارزشی می شود. گی(1991)، ارزشیابی را یک فرایند نظامدار برای جمع آوری، تحلیل و تفسیر اطلاعات به منظور تعیین این که آیا هدف های مورد نظر تحقق یافته اند یا در حال تحقق یافتن هستند و به چه میزانی، تعریف کرده است. در آموزش و پرورش، ارزشیابی به یک فعالیت رسمی گفته می شود که برای تعیین کیفیت، اثربخشی یا ارزش یک برنامه، فرآورده، پروژه، فرایند یا هدف به اجرا در می آید.
استافل بیم و شیفک فیلد(1985)، ارزشیابی را این گونه تعریف کرده اند: « ارزشیابی عبارت است از فرایند تعیین کردن، به دست آوردن و فراهم ساختن اطلاعات توصیفی و قضاوتی در مورد ارزش و مطلوبیت هدف ها، طرح ها، اجرا ونتایج به منظور هدایت تصمیم گیری، خدمت به نیاز های پاسخ گویی و درک بیشتر از پدیده های مورد بررسی». بولمتس و باتوین ارزشیابی را به عنوان فرایند سیستماتیک جمع آوری و تحلیل داده به منظور تعیین این که آیا و تا چه اندازه اهداف تحقق یافته اند تعریف کرده اند. هم چنین هلی و کلابرس ارزشیابی را مقایسه ارزش و کیفیت مشاهده با استانداردها و استانداردها و ملاک ها می دانند.
هم چنین ارزیابی را چنین نیز تعریف کرده اند: ارزیابی عبارت از فراگرد توافق درباره استاندارد های برنامه یا تعیین این که آیا تفاوتی میان بعضی از جنبه های برنامه و استانداردهای مورد نظر برای آن ها وجود دارد و یا درباره استفاده از اطلاعات مربوط به تفاوت های یاد شده برای مشخص کردن نارسایی های برنامه است(کارشناسان دفتر همکاری های بین المللی وزارت آموزش و پرورش 1379 ص 6).
ارزشیابی ممکن است در اشکال مختلف نظیر: ارزیابی نیازمندی ها، مطالعه زیر بنایی، ارزشیابی فراگیران، ارزشیابی کارکنان، آزمون پیشرفت و نگرش سنجی، ارزشیابی برنامه درسی، تحلیل ظرفیت تشکیلاتی، ارزشیابی تولید، ارزیابی اثربخشی، تحلیل هزینه –سودمندی، خود ارزشیابی و دیگر انواع آن صورت گیرد. ارزشیابی درصدد حصول عملکردهایی در فراسوی وظایف اطلاعاتی است و غالباً در خدمت عملکردهای نهادی، اجتماعی، تاریخی و سیاسی می باشد.
از آن جا که ارزیابی نقش یک آیینه را برای نظام آموزشی ایفا می کند، تصمیم گیرندگان و دست اندرکاران زیربط می توانند تصویری از چگونگی وضع فعالیت ها به دست آورند و با استفاده از آن تصمیمات لازم را در جهت بهبود و پیشرفت فعالیت ها برای نیل به بازدهی مورد نظر اتخاذ نمایند.
معمولاً ارزیابی به تجزیه و تحلیل عملکرد، بازده و هزینه یک طرح پس از اجرای آن میپردازد. اگر درحین اجرای طرح انجام پذیرد هدف آن بهبود مدیریت، برنامه درسی و یا اتخاذ تصمیم برای ادامه، گسترش یا تجدید نظر در طرح خواهد بود. اگر ارزیابی در پایان طرح انجام شود، هدف آن تعیین علل موفقیت یاعدم موفقیت طرح خواهد بود(ابیلی، 1382 ص 17).
2-3-2 ) تاریخچه ارزشیابی
هر چند انگاره پردازی درباره ارزیابی آموزشی طی چند دهه گذشته تحول قابل ملاحظه ای داشته است، استفاده از ارزیابی در فعالیت های آموزشی به اندازه خود فعالیت های آموزشی قدمت دارد. بکار گرفتن ارزیابی آموزشی به عنوان بازخوردی جهت بهبودی فعالیت های آموزشی امری نسبتاً جدید است، به طوری که تجربه های به عمل آمده درباره آن در کشورهای مختلف از دهه های اول قرن بیستم تجاوز نمی کند(بازرگان، 1383 ص 16).
از زمان جنگ جهانی دوم شرکت ها میلیون ها دلار روی آموزش کارکنان هزینه نمودند. با این حال هیچ شرکت سرمایه گذاری، شاخص های آموزش را برای بازگشت سرمایه محاسبه نمی نمود. با این وجود مدیران ارشد مدرکی دال براین که پول های هزینه شده باز می گردد جستجو مینمودند. هم چنین کمپانی ها استراتژی های هزینه _ اثربخشی آموزش و ملاحظه جدی ساخت یا خرید انتخاب ها را جستجو می کردند.
ارزشیابی به معنی علمی و دقیق آن دانش جوانی است که قدمتی بیش از یک قرن در جهان ندارد. به ویژه درکشور ما که سابقه آن از ثلث قرن تجاوز نمی کند. لذا این دانش هنوز از تحقیقات و بررسی های جامعی برخوردار نگردیده تا همه جنبه های آن روشن و آشکار و صاحب تعریف جامع، حیطه های عملی و قواعد و قوانین و مطابق با حوائج و مقتضیات جامعه و بلاخص در زمینه کار و اشتغال شود(عراقی و دیگران، 1382 ص74).
ارزشیابی به شیوه جدید آن حاصل تلاش هایی است که مخصوصاً در آمریکا برای بهسازی فرایند آموزشی دوره های دبیرستان انجام شد. ارزیابی تقریباً هم زمان با مدیریت علمی متداول گردید و دست اندرکاران آموزش و پرورش برآن شدند تا این اصول را در جهت پیشبرد برنامه های آموزشی بکارگیرند.
ارزشیابی آموزشی یک رشته تخصصی در کنار و متأثر از رشته های سنجش و اندازه گیری، پژوهش و آمار رشد و گسترش یافته است. اگرچه می توان در زمینه انجام عمل ارزشیابی از فعالیت های آموزشی در گذشته های نسبتاً دور نیز برگه های به دست آورد، ولی تلاش های رسمی ارزشیابی آموزشی با فعالیت های رالف تایلر در سال های 1940 میلادی شکل گرفت. به دنبال تلاش های تایلر، تعاریف و الگو های مختلفی برای انجام عمل ارزشیابی ارائه گردید. بحث و مجادله در زمینه درک و پذیرش ارزشیابی آموزشی در سال های اواخر1960 میلادی سرانجام به قبول ارزشیابی آموزشی به عنوان یک حوزه مستقل و تخصصی منجر گردید. ارزشیابی آموزشی به عنوان جوان ترین شاخه علمی حوزه تخصص علوم تربیتی در نیم قرن اخیر رشد یافته است. این حوزه که در حال حاضر سال های بزرگسالی را طی می کند، در دهه 1340 ه. ش(1960) به دوران بلوغ رسید. سال های نوجوانی را در دهه 1350(1970) با رشدی قابل ملاحظه طی کرد و به دوران پختگی رسید(کیامنش، 1377).
دانلود دانلود مبانی نظری و پیشینه تحقیق ارزشیابی آموزشی
| دسته بندی | روانشناسی و علوم تربیتی |
| فرمت فایل | doc |
| حجم فایل | 145 کیلو بایت |
| تعداد صفحات فایل | 67 |
توضیحات: فصل دوم پایان نامه کارشناسی ارشد (پیشینه و مبانی نظری پژوهش)
همراه با منبع نویسی درون متنی به شیوه APA جهت استفاده فصل دو پایان نامه
توضیحات نظری کامل در مورد متغیر
پیشینه داخلی و خارجی در مورد متغیر مربوطه و متغیرهای مشابه
رفرنس نویسی و پاورقی دقیق و مناسب
منبع : انگلیسی وفارسی دارد (به شیوه APA)
نوع فایل: WORD و قابل ویرایش با فرمت doc
قسمتی از متن مبانی نظری و پیشینه
ارزشیابی آموزشی
مفهوم شناسی ارزشیابی آموزشی
انسان پیوسته درصدد ارزیابی کارها و تجربه های گذشته خود است تا عملکردش را رضایت بخش کند و یا با بهبود بخشیدن به عملکرد آینده، رضایت بیشتری به دست آورد. در واقع ارزشیابی قسمتی از فراگرد بقای انسان است.
مقصود از ارزشیابی استفاده از تجربه به منظور بهبود بخشیدن به اقدامات آینده است. ارزشیابی به مثابه یک تخصص است. با این امر سرو کار دارد که ارزش، کیفیت و اهمیت، میزان، درجه و شرایط پدیده‌ها را مورد آزمایش و قضاوت قرار دهد. به مثابه یک زمینه تخصصی، ارزشیابی را می توان فرایندی دانست که با گردآوری و استفاده از اطلاعات برای اتخاذ تصمیمات در مورد برنامه های آموزشی سرو کار دارد. ارزشیابی فعالیتی است که ماهیت آن آموزشی، اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی است. ارزیابی و بازنگری محور نوسازی و استقرار یک نظام ارتباطی است(کارشناسان دفتر همکاریهای بین المللی وزارت آموزش و پرورش، 1379 ص 193).
با تلاش های رالف تایلر حوزه ارزشیابی آموزشی شکل گرفت و به تدریج به صورت یک حوزه مستقل در کنار سایر حوزه های علوم تربیتی جای گرفت. با توجه به جوان بودن این حوزه تعاریف متعدد و مختلفی برای ارزشیابی ارائه شده است(کیامنش، 1377) اصطلاح ارزشیابی یا ارزیابی به طور ساده به تعیین ارزش برای هر چیزی یا داوری ارزشی می شود. گی[1](1991)، ارزشیابی را یک فرایند نظامدار برای جمع آوری، تحلیل و تفسیر اطلاعات به منظور تعیین این که آیا هدف های مورد نظر تحقق یافته اند یا در حال تحقق یافتن هستند و به چه میزانی، تعریف کرده است. در آموزش و پرورش، ارزشیابی به یک فعالیت رسمی گفته می شود که برای تعیین کیفیت، اثربخشی یا ارزش یک برنامه، فرآورده، پروژه، فرایند یا هدف به اجرا در می آید.
استافل بیم و شیفک فیلد[2](1985)، ارزشیابی را این گونه تعریف کرده اند: « ارزشیابی عبارت است از فرایند تعیین کردن، به دست آوردن و فراهم ساختن اطلاعات توصیفی و قضاوتی در مورد ارزش و مطلوبیت هدف ها، طرح ها، اجرا ونتایج به منظور هدایت تصمیم گیری، خدمت به نیاز های پاسخ گویی و درک بیشتر از پدیده های مورد بررسی». بولمتس و باتوین [3] ارزشیابی را به عنوان فرایند سیستماتیک جمع آوری و تحلیل داده به منظور تعیین این که آیا و تا چه اندازه اهداف تحقق یافته اند تعریف کرده اند. هم چنین هلی و کلابرس[4] ارزشیابی را مقایسه ارزش و کیفیت مشاهده با استانداردها و استانداردها و ملاک ها می دانند.
هم چنین ارزیابی را چنین نیز تعریف کرده اند: ارزیابی عبارت از فراگرد توافق درباره استاندارد های برنامه یا تعیین این که آیا تفاوتی میان بعضی از جنبه های برنامه و استانداردهای مورد نظر برای آن ها وجود دارد و یا درباره استفاده از اطلاعات مربوط به تفاوت های یاد شده برای مشخص کردن نارسایی های برنامه است(کارشناسان دفتر همکاری های بین المللی وزارت آموزش و پرورش 1379 ص 6).
ارزشیابی ممکن است در اشکال مختلف نظیر: ارزیابی نیازمندی ها، مطالعه زیر بنایی، ارزشیابی فراگیران، ارزشیابی کارکنان، آزمون پیشرفت و نگرش سنجی، ارزشیابی برنامه درسی، تحلیل ظرفیت تشکیلاتی، ارزشیابی تولید، ارزیابی اثربخشی، تحلیل هزینه –سودمندی، خود ارزشیابی و دیگر انواع آن صورت گیرد. ارزشیابی درصدد حصول عملکردهایی در فراسوی وظایف اطلاعاتی است و غالباً در خدمت عملکردهای نهادی، اجتماعی، تاریخی و سیاسی می باشد.
از آن جا که ارزیابی نقش یک آیینه را برای نظام آموزشی ایفا می کند، تصمیم گیرندگان و دست اندرکاران زیربط می توانند تصویری از چگونگی وضع فعالیت ها به دست آورند و با استفاده از آن تصمیمات لازم را در جهت بهبود و پیشرفت فعالیت ها برای نیل به بازدهی مورد نظر اتخاذ نمایند.
معمولاً ارزیابی به تجزیه و تحلیل عملکرد، بازده و هزینه یک طرح پس از اجرای آن میپردازد. اگر درحین اجرای طرح انجام پذیرد هدف آن بهبود مدیریت، برنامه درسی و یا اتخاذ تصمیم برای ادامه، گسترش یا تجدید نظر در طرح خواهد بود. اگر ارزیابی در پایان طرح انجام شود، هدف آن تعیین علل موفقیت یاعدم موفقیت طرح خواهد بود(ابیلی، 1382 ص 17).
2-3-2 ) تاریخچه ارزشیابی
هر چند انگاره پردازی درباره ارزیابی آموزشی طی چند دهه گذشته تحول قابل ملاحظه ای داشته است، استفاده از ارزیابی در فعالیت های آموزشی به اندازه خود فعالیت های آموزشی قدمت دارد. بکار گرفتن ارزیابی آموزشی به عنوان بازخوردی جهت بهبودی فعالیت های آموزشی امری نسبتاً جدید است، به طوری که تجربه های به عمل آمده درباره آن در کشورهای مختلف از دهه های اول قرن بیستم تجاوز نمی کند(بازرگان، 1383 ص 16).
از زمان جنگ جهانی دوم شرکت ها میلیون ها دلار روی آموزش کارکنان هزینه نمودند. با این حال هیچ شرکت سرمایه گذاری، شاخص های آموزش را برای بازگشت سرمایه محاسبه نمی نمود. با این وجود مدیران ارشد مدرکی دال براین که پول های هزینه شده باز می گردد جستجو مینمودند. هم چنین کمپانی ها استراتژی های هزینه _ اثربخشی آموزش و ملاحظه جدی ساخت یا خرید انتخاب ها را جستجو می کردند.
ارزشیابی به معنی علمی و دقیق آن دانش جوانی است که قدمتی بیش از یک قرن در جهان ندارد. به ویژه درکشور ما که سابقه آن از ثلث قرن تجاوز نمی کند. لذا این دانش هنوز از تحقیقات و بررسی های جامعی برخوردار نگردیده تا همه جنبه های آن روشن و آشکار و صاحب تعریف جامع، حیطه های عملی و قواعد و قوانین و مطابق با حوائج و مقتضیات جامعه و بلاخص در زمینه کار و اشتغال شود(عراقی و دیگران، 1382 ص74).
ارزشیابی به شیوه جدید آن حاصل تلاش هایی است که مخصوصاً در آمریکا برای بهسازی فرایند آموزشی دوره های دبیرستان انجام شد. ارزیابی تقریباً هم زمان با مدیریت علمی متداول گردید و دست اندرکاران آموزش و پرورش برآن شدند تا این اصول را در جهت پیشبرد برنامه های آموزشی بکارگیرند.
[1] -G a y
[2] - Stuffelbeam d.L and shinkfield A. J
[3] - Boulmetis & Dutwin
[4] -Holli & Calabrese